Wpływ Zmiany WIBOR na WIRON na Branżę Leasingową

Przemysław Mocek, Dyrektor Finansowy, PEKAO LEASING Sp. z o. o. Ekspert Związku Polskiego Leasingu o tym jak reforma wskaźników referencyjnych wpłynie na branżę leasingową i co robi branża, aby się na to przygotować.

Jak reforma wskaźników referencyjnych i odejście od WIBOR wpłynie na funkcjonowanie firm leasingowych?

Reforma wskaźników referencyjnych wpłynie w sposób bardzo istotny na działanie firm leasingowych. Abstrahując od kwestii merytorycznych w zakresie sposobu wyznaczania danego wskaźnika, dotychczasowy wskaźnik WIBOR był dla firm leasingowych operacyjnie wygodniejszy i bardziej dopasowany do ich działalności. Ponieważ był wskaźnikiem „patrzącym w przód” faktura, która jest podstawą płatności wynagrodzenia w leasingu, mogła być wystawiana, dla wygody klienta, odpowiednio wcześniej. Natomiast wskaźnik WIRON jest wskaźnikiem „patrzącym wstecz” i każda z firm leasingowych będzie musiała znaleźć kompromis pomiędzy efektywnością naliczania wynagrodzenia, a zachowaniem odpowiedniego komfortu po stronie klienta, który otrzymywał dotychczas fakturę z wyprzedzeniem. Druga bardzo ważna kwestia, to konieczność zrównoważenia przychodów opartych o nowy wskaźnik, wynikających z wynagrodzenia otrzymywanego z umowy leasingu z kosztami finansowania, wynikającymi z zaciągniętych kredytów, wyemitowanych obligacji czy innych źródeł finansowania. Dotyczy to zarówno nowych umów leasingu, ale także wszystkich obecnie realizowanych umów, czyli tzw. portfela obecnego. Każda z firm leasingowych będzie musiała wypracować własną indywidualną strategię postepowania, którą będzie stosować do końca 2024 roku, czyli do momentu zaprzestania publikowania wskaźnika WIBOR. W jej ramach, firma leasingowa będzie musiała podjąć decyzję, czy będzie proponować, jeszcze przed końcem 2024 roku, aneksowanie umów w celu przejścia na rozliczenia w oparciu o nowy wskaźnik WIRON, czy też zda się na działanie Rozporządzenia Ministra Finansów, z mocy którego, miejsce WIBOR-u zajmie WIRON. Wszystkie decyzje podejmowane w związku z przejściem w rozliczeniach z jednego wskaźnika na drugi bazują przede wszystkim na potrzebie zminimalizowania lub całkowitego wyeliminowania ryzyka stopy procentowej, które pojawi się w wyniku wprowadzenia tej reformy w życie, a którego materializacja może skutkować negatywnym wpływem na wyniki finansowe firm leasingowych.

Jakie działania podejmują firmy leasingowe w celu dostosowania się do nowych zasad?

Przede wszystkim firmy leasingowe biorą aktywny udział w pracach Narodowej Grupy Roboczej ds. reformy wskaźników referencyjnych (NGR), skupiającej poza firmami leasingowymi m.in. przedstawicieli Ministerstwa Finansów, Narodowego Banku Polskiego, Urzędu Komisji Nadzoru Finansowego, wiodących banków komercyjnych, banków spółdzielczych oraz reprezentantów pozostałych podmiotów rynku finansowego. W ramach prac NGR wypracowywane są rekomendacje dla poszczególnych produktów finansowych. Aktualnie takie rekomendację zostały przygotowane dla portfela nowego, w tym także portfela leasingowego. Rekomendacje przygotowane dla produktów leasingowych zostały pozytywnie zaopiniowane przez Związek Polskiego Leasingu i są dostosowane do specyfiki umów leasingu, o której wcześniej wspomniałem. Aktualnie w NGR trwają prace nad rekomendacjami dla portfela obecnego. Udział w pracach NGR jest dla naszego środowiska bardzo ważny, ponieważ nie tylko mamy wpływ na wyniki prac Grupy, ale także dlatego, że na bieżąco możemy konsultować na tej platformie wszystkie tematy, które pojawiają się w dyskusjach wewnętrznych, w ramach poszczególnych firm oraz podczas spotkań zespołu roboczego ZPL, którym w tym obszarze mam przyjemność kierować. Dzięki tej współpracy możemy lepiej zrozumieć jakie są konsekwencje wprowadzenia nowego wskaźnika na różnych polach, na płaszczyźnie klientowskiej, operacyjnej, czy w końcu tej o której już wspomniałem, czyli finansowej. Niezależnie od zaangażowania w prace NGR firmy leasingowe podejmują działania związane z reformą w trzech podstawowych obszarach. Pierwszy, to obszar rozliczeniowo – finansowy, czyli odnoszący się do tego w jaki sposób naliczać wynagrodzenie, w jaki sposób przygotować mechanizm wystawiania dokumentów księgowych oraz w jaki sposób zrównoważyć stronę przychodową i kosztową, żeby zminimalizować lub całkowicie wyeliminować ryzyko stopy procentowej. Drugi obszar to obszar prawny, czyli przede wszystkim konieczność przeanalizowania warunków w umowach leasingu pod kątem ewentualnych klauzul, które mógłby być przeszkodą w automatycznej tranzycji wskaźników i jakie ewentualne czynności prawne należałoby podjąć (aneksowanie umów), aby do takiej tranzycji doszło. Trzeci obszar, to obszar technologiczny, informatyczny, czyli zaprojektowanie zmian w systemach tak, aby taki wskaźnik mógł zostać wprowadzony zarówno umowach istniejących jak i przyszłych.